Ύπαιθρος

“H επαφή με την παράδοση της υπαίθρου, αναβιώνει ήχους και χρώματα από γιορτές και έθιμα με πανάρχαιες ρίζες.”

Με έθιμα και παραδόσεις που έχουν τις ρίζες τους βαθιά πίσω στο χρόνο, είναι γεμάτο πλήθος περιοχών του νομού. Πόλεις και χωριάστολίζονται, φωτίζονται με λαμπιόνια ή από τις μεγάλες φωτιέςκαι κάνουν τις ανάλογες προετοιμασίες. Άλλοτε ντύνονται μελαογραφικές φορεσιές, άλλοτε με ήχους και άλλοτε παίρνουν άρωμα από τα διάφορα μαγειρέματα.Οι ντόπιοι δείχνουν μεγάλο σεβασμό στην παράδοση και την ιστορία τους και με την πάροδο του χρόνου έχουν καταφέρει ναπροστατέψουν τις γιορτές τους, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους επισκέπτες να έρθουν σε επαφή με την αγνή παράδοση και πέρα απότην ψυχαγωγία να κερδίσουν σε πολιτισμό και γνώση.
Μία από τα πιο αγαπητές λαογραφικές γιορτές στη Θάσο είναι και το ‘κλουμπάνι’ στο Θεολόγο την ημέρα του Αγίου Δημητρίου. Βασικόχαρακτηριστικό του το μαγείρεμα και το φίλεμα των επισκεπτών με το παραδοσιακό κουρμπάνι που παρασκευάζεται με βρασμένο κρέαςκαι θρυμματισμένο σιτάρι.Στον Δήμο Παγγαίου, κάθε χρόνο, στο τέλος του Δωδεκαημέρου των Χριστουγέννων, περιδιαβαίνουν τους δρόμους του χωριού Νικήσιανη,κατά ομάδες, σοβαροφανείς και άγριοι «Αράπηδες». Παλικάρια και παιδιά ντυμένα με προβιές και ζωσμένα με βαριά κουδούνια,βγαίνουν από τα σοκάκια και με τον εκκωφαντικό θόρυβο των κουδουνιών ξορκίζουν το κακό και φέρνουν το αισιόδοξο μήνυματης ζωής. Το έθιμο άλλωστε αναπαριστά τη μάχη της ζωής και του θανάτου. Δύο αρχηγοί ομάδων παλεύουν, μέχρι την τελική πτώση τουενός. Ακολούθως, γύρω από τον πεσμένο αρχηγό, μαζεύονται όλοι, με μια μυσταγωγία, που τελειώνει με την ανάσταση του νεκρού καιτον ιδιόρρυθμο ξέφρενο χορό όλων, που ακολουθεί.
Σύμφωνα με την παράδοση, η παράσταση αυτή συμβολίζει το θάνατο του Διονύσου από τους Τιτάνες και την ανάσταση του από τον Δία.Ο χρόνος τέλεσης του εθίμου προφανώς σχετίζεται με το χειμερινό ηλιοστάσιο και θεωρείται ως ένα πανάρχαιο έθιμο που διατηρήθηκεμέχρι σήμερα. Εικάζεται μάλιστα, πέραν των άλλων, ότι οι «Αράπηδες» χρησιμοποιήθηκαν από τον Μακεδόνα Στρατηλάτη Μέγα Αλέξανδρο,το 327 π.Χ. εναντίον του βασιλιά Πώρου, στον Υδάσπη ποταμό, δυτικά των Ινδιών, για να αντιμετωπίσει τους ελέφαντες, που αποτελούσαν την κύρια δύναμη του εχθρού, και τα κατάφερε.Αργότερα, οι κάτοικοι του τόπου, σε συνδυασμό με τα διονυσιακά κορφικά μυστήρια, έκαναν αναπαράσταση του γεγονότος αυτού.Κι έτσι διαμόρφωσαν ένα έθιμο, που παραμένει μέχρι σήμερα αναλλοίωτο από τον χρόνο.